Pożegnanie Biskupa Mariana Błażeja Kruszyłowicza

Szczecin, dnia 09.05.2013r.

Organizacje Związkowe
NSZZ „Solidarność”
(wszystkie)

Zarząd Regionu NSZZ „Solidarność” Pomorza Zachodniego w Szczecinie informuje,
że w dniu 20 maja br. o godz. 18.00 w Archikatedrze Szczecińskiej zostanie odprawiona Msza Św. pożegnalna odchodzącego na emeryturę Biskupa Mariana Błażeja Kruszyłowicza.
Marian Błażej Kryszyłowicz najwyższe święcenia otrzymał 6 stycznia 1990 r. w Rzymie z rąk papieża Jana Pawła II. Jego zawołanie biskupie brzmi: „Oboedientia et pax” („Posłuszeństwo i pokój”). Jego Ekscelencja ks. Biskup Marian Błażej Kryszyłowicz w głoszonych homiliach jest tożsamy ideom „Solidarności”. W wielu z nich domaga się poszanowania dla praw ludzkich, w tym praw pracowniczych, jako praw niezbywalnych człowieka. Upomina i wskazuje osobom, które mają decydujący wpływ na sytuację społeczno-gospodarczą Naszego Regionu właściwą drogę. NSZZ „Solidarność” nigdy nie odmawiał pomocy, zawsze służył dobrą radą w różnego rodzaju przedsięwzięciach. Uczestniczył w wielu naszych uroczystościach i mamy nadzieję, że wciąż będzie nas wspierał swoją osobą.
Szanowne Koleżanki i Koledzy,
Zwracam się do Was z uprzejmą prośbą o liczny udział wszystkich członków NSZZ „Solidarność” ich rodzin i sympatyków we Mszy Św., a Organizacje Związkowe posiadające sztandar o jego wystawienie. Niech Nasza obecność, będzie dowodem na to, iż Jego Ekscelencja jest dla nas postacią ważną i szanowaną.

Marian Błażej Kruszyłowicz (ur. 6 maja 1936 w Gliniszczach), biskup pomocniczy szczecińsko-kamieński w latach 1990–2013, biskup senior archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej od 2013.

Młodość i wykształcenie

Urodził się 6 maja 1936 w Gliniszczach koło Wołkowyska. Uczył się w Małym Seminarium Duchownym Ojców Franciszkanów w Niepokalanowie. Z powodu trudności stawianych przez komunistyczne władze maturę państwową uzyskał dopiero w 1958^[1][2].

W 1952 został przyjęty do klasztoru Franciszkanów w Łagiewnikach. Otrzymał imię zakonne Błażej. 31 sierpnia 1953 na zakończenie rocznego nowicjatu złożył pierwsze śluby zakonne i został przypisany do Prowincji Matki Bożej Niepokalanej w Warszawie. Śluby wieczyste złożył 8 grudnia 1957 na ręce prowincjała Anzelma Kubita^[1].

W latach 1954–1960 odbył seminaryjny kurs filozofii chrześcijańskiej i teologii w seminariach zakonnych w Łodzi-Łagiewnikach oraz w Krakowie. W 1959 rozpoczął studia w zakresie teologii moralnej ze specjalizacją teologii moralnej Kościoła Prawosławnego i ruchu ekumenicznego na Wydziale Teologicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego^[1]. Święceń prezbiteratu udzielił mu 7 lutego 1960 w łagiewnickim klasztorze biskup pomocniczy łódzki Jan Wawrzyniec Kulik^[3][4].

Prezbiter

Pracował jako katecheta w koszalińskich szkołach średnich. W prowincji zakonnej pełnił funkcje ekonoma, definitora i wikariusza^[1]. W latach 1971–1978 był gwardianem klasztoru Niepokalanów^[2].

W Wyższym Seminarium Duchownym Ojców Franciszkanów w Krakowie prowadził wykłady z teologii ekumenicznej i pryncypiów teologii moralnej, a na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim wykłady zlecone z prawosławnej teologii moralnej^[1].

W Kurii Generalnej Franciszkanów w Rzymie pełnił funkcje definitora generalnego, wikariusza generalnego (1978–1989), a także obowiązki generała zakonu^[1][2]. W trakcie pracy w Rzymie był jednocześnie członkiem Papieskiej Komisji ds. Rosji odpowiedzialnym za opiekę nad franciszkanami w krajach Europy Wschodniej, gdzie władze komunistyczne zlikwidowały struktury zakonne^[1][3].

W 1989 został wybrany przełożonym prowincji zakonnej w Warszawie, a także przewodniczącym Konferencji Wyższych Przełożonych Zakonów Męskich w Polsce^[1][3].

Biskup

9 grudnia 1989 został mianowany biskupem pomocniczym diecezji szczecińsko-kamieńskiej i biskupem tytularnym Hadrumetu. Święcenia biskupie otrzymał 6 stycznia 1990 w bazylice św. Piotra w Rzymie^[1]. Udzielił mu ich papież Jan Paweł II z towarzyszeniem arcybiskupa Giovanniego Battisty Re, substytuta ds. Ogólnych Sekretariatu Stanu, oraz arcybiskupa Miroslava Stefana Marusyna, sekretarza Kongregacji ds. Kościołów Wschodnich^[4]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Obedientia et pax” (Posłuszeństwo i pokój), nawiązujące do franciszkańskiej dewizy „Pax et Bonum”^[5][1]. W Szczecinie pełnił funkcję wikariusza generalnego^[1].

Ukończywszy 75 lat życia, złożył na ręce papieża rezygnację z pełnienia posługi biskupiej. 21 czerwca 2011 papież Benedykt XVI zdecydował o kontynuowaniu jej przez kolejne dwa lata po osiągnięciu wieku emerytalnego. 11 maja 2013 papież Franciszek przyjął jego rezygnację^[3].

W strukturach Konferencji Episkopatu Polski pełnił funkcję przewodniczącego Zespołu ds. Dialogu ze Wspólnotą Kościelną Polsko-Katolicką, a także był członkiem Komisji ds. Wydawnictw Katolickich, Komisji ds. Radia Maryja, Komisji ds. Życia Konsekrowanego^[6]. Wszedł również w skład Rady ds. Środków Społecznego Przekazu, będąc jednocześnie asystentem Telewizji Niepokalanów, a następnie przewodniczącym Rady Programowej Telewizji Puls^[3].

Był ponadto przewodniczącym Zespołu Komisji Episkopatu Polski ds. Synodu Biskupów. W 1994 uczestniczył w Synodzie Biskupów. Przyczynił się do utworzenia Radia Niepokalanów, Telewizji Niepokalanów i Telewizji Familijnej^[6].

W 1998 był współkonsekratorem w trakcie sakry biskupa diecezjalnego Formosy Jana Kazimierza Wilka^[4].