1. Minister ma prawo mieć własne poglądy, wyznawać bliskie sobie wartości, stosować zasady, które uważa za właściwe.
2. Minister może korzystać z praw zawartych w punkcie 1 wyłącznie pod nadzorem prezesa Rady Ministrów, w czasie i miejscu wyznaczonym przez tegoż, a także pod kontrolą mediów uznanych przez Radę Ministrów za wiarygodne, bo spełniające podstawowe powinności mediów zawarte w Karcie Praw i Obowiązków Mediów Prorządowych, Które Chcą Otrzymywać Reklamy Spółek z Udziałem Skarbu Państwa.
3. Minister powinien każdym swoim działaniem przekonywać prezesa Rady Ministrów, że zgadza się z nim w całej rozciągłości, a nawet jeśli nie, to wyłącznie wskutek opozycyjnych lub katolickich podżegaczy, których nazwiska powinien jednakowoż przekazać mediom, o których mowa jest w punkcie 2.
4. Minister musi mieć na uwadze fakt, że partia polityczna może, a nawet powinna iść do wyborów ze szczytnymi hasłami i obietnicami, jak np. wolność słowa, zmniejszenie biurokracji, walka z korupcją. Ale potem hasła te musi na drodze ucierania się układów i koterii wymazać z pamięci elektoratu. Elektorat, zwłaszcza w jego odruchach stadnych, pozostaje w gestii prezesa Rady Ministrów i jako taki nie może podlegać żadnym wpływom innych członków rządu.
5. Minister ma obowiązek liczenia się z opiniami funkcjonariuszami Frontu Jedności Przekazu, który poza dziennikarzami dotowanymi przez partię rządzącą stanowią także prorządowi eksperci, aktorzy, modelki i wojewódzka młodzież powyżej 50. roku życia.
6. Minister musi unikać wypowiedzi nierozważnych i nieodpowiedzialnych, jak np. „Dopóki jestem w rządzie, nie będę startował na szefa partii rządzącej”. Wypowiedzi takie spotkają się z natychmiastową reakcją prezesa Rady Ministrów, jak np.
„Pomyślałem wtedy: chłopie, nie mogę cię trzymać w klatce”.
7. Minister w wyjątkowych sytuacjach ma prawo mieć „charakter”, który nie może jednak w ocenie prezesa Rady Ministrów zmienić się w „charakterek”. Różnice między „charakterem” a „charakterkiem” zawarte zostały w Wykazie Cech Niepożądanych u Ministrów Rządu Donalda I Lepszego.
8. Minister powinien mieć świadomość, że każda jego wypowiedź publiczna może wywołać lawinę niechętnych mu komentarzy z niechętnych mu środowisk, co z kolei musi skutkować jego natychmiastowym zgrillowaniem, a następnie usunięciem z rządu.
9. Minister nie ma prawa samodzielnie dysponować własnym kręgosłupem moralnym, gdyż prawo to jest zarezerwowane wyłącznie dla prezesa Rady Ministrów, który jednakże może z niego korzystać wyłącznie podczas zawodów sportowych.
10. Minister ma prawo pożyczać zegarki od biznesmenów, pilnować ich dobytku, składać hołdy zagranicznym politykom, kompromitować krajową dyplomację, ośmieszać i bezpowrotnie niszczyć edukację kolejnych pokoleń, być autorem tragicznej w skutkach zapaści w służbie zdrowia, a nawet autorem planu wyprowadzenia z niej potężnych pieniędzy kosztem życia dzieci, kobiet i starców. O ile minister nie złamie żadnego z wcześniejszych punktów Karty Praw i Obowiązków, może wszystko. Nawet sfotografować się w samych majtkach w gabinecie lekarskim na potrzeby jednego z tabloidów czy łamać przepisy drogowe zaraz po tym, jak surowo domagał się ich przestrzegania. Nie wpływa to w żaden sposób na ocenę jego przydatności w rządzie.
Podpisano: Słońce Peru, Odkrycie Roku Nigerii, Ostatni Król Lemingów – Donald I Lepszy.
Krzysztof Feusette
Felietonista, publicysta, dziennikarz. Od 1997 do 2012 roku – na stałe w „Rzeczpospolitej”, potem w „Uważam Rze”. Dziś – „Sieci”.