Cześć i chwała Bohaterom

70 lat temu 1 sierpnia 1944 roku …

Pozwolę sobie na odrobinę prywatności.

Dla mnie i mojej rodziny to szczególna data. Mój tata, rocznik 1927 był Powstańcem Warszawskim. Przez wiele lat zamilkł, niewiele mówił o Warszawie. Nie jeździł do niej, nie wspominał, nienawidził rzeczywistości, w której przyszło mu żyć. Ale jak tylko mogliśmy już coś zrozumieć opowiadał , prostował historię. To były różne chwile, miejsca, ludzie.. Wspomnienie tych rozmów, czasami krótkich uwag, notatek robionych na marginesie książki jest dla mnie dziwną mieszanką uczuć, ale nigdy, przenigdy ani dla mnie, ani dla moich braci nie było to uczucie wątpliwości. Nigdy nie przyszło nam do głowy aby zadać tacie pytanie – Ale po co tato ? Czy warto było ?

Wątpiących odsyłam do Muzeum Powstania Warszawskiego. Poświęćcie swój czas i pieniądze. Pojedźcie tam. Stańcie w małej salce przed ekranem i wysłuchajcie ich opowieści. Podnieście słuchawki w budkach telefonicznych i posłuchajcie odpowiedzi na różne pytania…

Cześć i chwała Bohaterom !
Marzena Mazur